Coromandel Peninsula

Ons het so vinnige wegbreek verlede week geniet en na die Coromandel Peninsula gegaan sodat Ruben vir die eerste keer met sy visstok kon visvang. Hy was so opgewonde oor die visvangery. Ons is toe na die jetty to om te gaan probeer en dit het toe glad nie sleg afgeloop nie, behalwe dat Ruben maar skrikkerig was vir die vissies nadat hy dit gevang het, maar toe hy eers die op katrol bemeester het was dit al wat hy wou doen. Hy het ook sy pa mooi gehelp om aas aan die hoek te sit. Tot ons verbasing het hy toe ook 'n redelike groot vis aan die hoek beet gekry en dit was toe die cherry op die koek.

Die Coromandel is so bietjie meer as 3 ure se ry van ons af. Daar is verskeie klein dorpies verbind met mekaar deur die Pacific Coast Highway. Die dorpies se populasies verskil van 1000 tot 5000 in elke dorp. Hier is 'n uitreksel van hulle website oor die Coromandel en sy geskiedenis.

Evidence of some of the earliest Polynesian settlement in New Zealand exists on the Coromandel. Historical interest points exist around every corner, telling the stories of the two great navigators Kupe and Cook and those who followed in their footsteps.

Captain Cook visited the area in 1769 and observed the transit of the planet Mercury across the face of the sun hence the names of some of the region's beaches and bays - Mercury Bay and Cook's Beach.

In the nineteenth century the peninsula teemed with human activity associated with the exploitation of timber, gold and kauri gum. Eventually the kauri and the accessible gold were exhausted and the gum market destroyed. The Coromandel lapsed into an economic and social decline that was eventually halted by the gradual growth of farming, fishing, horticulture and tourism. The land slowly "mended" and a new era of people moved into the area, one that valued the environment. Thirty four percent of the land on the peninsula is now administered by the Department of Conservation.

The Coromandel is a rich and colourful creative hub with many studios and galleries showcasing some of New Zealand's most talented artists’ work.

Ruben se tweede versoek die naweek was om trein te ry, die naaste wat ons aan dit kon kom was die Driving Creek Railway, 'n uur lange trip met 'n uniek treintjie deur 'n kauri bos wat draaie en tonnels in sluit tot ons by 'n uit kyk punt gekom het wat die Eyefull Tower genoem word. As mens daarbo kom het jy verstaan hoekom dit so genoem is. Dit het 15 jaar gevat om dit gebou te kry.