Japie en Yolandi was vandag met Odélia en Annika Auckland toe. Hulle het verlede week weer xstrale van Diela se been geneem, want sy het gedurende Desember 3 keer gekla dat die been seer is. Annika se linkerhand se duim wil nie reguit maak nie. Dus die dokter het hulle sommer albei vandag gesien.
Joanné het van gisteraand af by my en oupa Pieter gebly. Sy word nou te ougat. Gesels ook land en sand aanmekaar, hardloop met die loopring rond en ja, sowaar sy kruip definitief nou so drie of vier voetjies (of is dit nou armpies) vorentoe. Ons het laat middag vandag saam met Japie, Yolandi en die dogters langs die meer gaan eet. Soos die meisiekinders sê : Ons het piekniek gaan hou. Daar wys Nanétjie toe vir ons almal dat sy regtig kan kruip. Oupa het haar gisteraand met die video ook afgeneem toe sy agter my wou aan kruip. Natuurlik is ek nou weer bietjie dom om dit af te laai, so Sebil sal môre moet kom help, dan kan ons dit dalk vir julle wys.
Nou ja, die besoek aan die dokter het baie goed afgeloop. Hy is baie tevrede met Diela se been. Hy sê ook dat indien die seer kom en gaan, hy nie daaroor bekommerd is nie. Hulle het ook met dr. Nightingale probeer kontak maak oor die operasie aan die niere en dit wil voorkom asof hierdie operasie gedurende April/Mei gedoen sal word.
Nou Anka se duim. Dit is 'n tenden wat daar groei en verhoed dat die duim reguit maak. Die duim moet geopereer word, maar hulle wil dit graag doen wanneer Diela se operasie gedoen word. Dit is blykbaar nie pynlik nie, so hulle sal kan wag tot dan. Sy wys ook te pragtig hoe die duim nie kan reguit nie. Sy gesels ook nou land en sand aanmekaar. Partykeer moet jy nog mooi luister, maar Anka laat waai.
Ons verlang natuurlik net na die klein mannetjie daar in Suid-Afrika. Ons hoor niks of sien niks op die blok nie. Ons weet nie eens of hy bly was om vir Pappa te sien nie. Waar is die foto's????????
Natuurlik het ons nie van Tinky vergeet nie. Sy is verlede week en Dinsdag veearts toe om reggemaak te word. Baie geslaap en nie regtig baie notisie geneem Dinsdag nie, maar teen die volgende dag was sy haar springlewendige self. Sy het vir die eerste paar dae 'n tregter om haar kop gedra, maar Sebil sê van vandag af, het sy hom afgehaal en hulle gaan hom nie weer terugsit nie. Sy het nogal regtig komies gelyk. Hoop Sebil het 'n foto geneem sodat ons hom kan plaas.
Kleinkinders kan 'n mens se lewens so verander. Jou lewe is so vol. Dit wat jy nie met jou eie kinders altyd kon deel nie, deel jy nou met jou kleinkinders en jy neem net soveel meer waar. Elkeen het sy spesiale plekkie in jou hart. Nie een het 'n groter deel as die ander een nie. Oupa en Ouma lief julle almal.
No comments:
Post a Comment